Leerling aan 't woord: Jennifer.
Muziek, ik kan er niet omheen, het is een primaire levensbehoefte. Tuurlijk, acuut stoppen met eten en drinken doet een mens niet goed, maar een leven zonder muziek maakt het er ook niet bepaald leuker op. Dat zou echt verschrikkelijk zijn. Mijn connectie met muziek is dat muziek “de connectie” is. Ga maar eens na hoe vaak dingen na aanleiding van muziek in je leven komen. Het is geweldig dat er met muziek zo veel bereikt kan worden. Het kan je blij maken, je vindt er troost in, het brengt je tot andere mensen maar ook vooral tot jezelf. Er worden dingen overgebracht die met woorden vaak niet zijn te zeggen.

Sinds ik gitaar speel, ben ik dit nog veel intensiever gaan ervaren. Wanneer ik met muziek bezig ben, en dit kan zijn omdat ik naar een cd luister, of juist zelf gitaar speel, merk ik dat mijn verstand op nul gaat en alles ineens een gevoelskwestie wordt. Ik ben dan, zoals Pink Floyd ooit ook zei, “comfortably numb”.

Het leuke aan gitaarles bij Dick is dat al deze dingen in de lessen ook naar voren komen. Geen theoretische verhalen over toonladders en noten, maar gewoon spelen en kijken wat je uit je gitaar kunt halen. Nou goed, als je echt persé “boer er ligt een kip in het water” wilt leren spelen, zal hij dat ook gewoon doen hoor.

Ondertussen leer je echt gitaar spelen zoals het is bedoeld. Er wordt afgestemd op de interesses van de leerling. Wat ik vooral leuk vind is dat het er niet om de hoeveelheid talent gaat, maar om het plezier dat je er aan beleeft.

Dus met alle respect voor de muziekscholen onder ons, maar met plezier naar gitaarles gaan, begint echt in de Valeriuslaan.

Jennifer van der Kroft